Wołyń

Według podziału administracyjnego z 1921 r., województwo wołyńskie liczyło 29.943 km² i ponad 1,5 mln ludności. Województwo dzieliło się na 10 powiatów oraz 3 miasta wydzielone (Kowel, Łuck i Równe).
Według danych z 1921 r. powiat kowelski obejmował 5.946 km² i 170 tys. ludności. Na 1000 osób przypadało 707 Ukraińców, 143 Polaków i 129 Żydów.
Kowel, leżało nad rzeką Turią, był trzecim miastem Wołynia, w 1929 r. liczył 26 tys. mieszkańców. Stanowił strategiczny węzeł kolejowy – przecinało się aż 5 linii kolejowych (do Lublina, Brześcia, Kamienia Koszyrskiego i Włodzimierza). W Kowlu znajdowało się: 8 hoteli, 6 restauracji i 3 kawiarnie. Koszary w Kowlu znajdowały się 5 km za miastem.

Według danych z 1921 r. powiat sarneński (do 1930 r. leżący w województwie poleskim), obejmował 6.030 km² i 146 tys. ludności. Na 1000 osób przypadało 710 Ukraińców, 168 Polaków i 97 Żydów.
Sarny było niewielkim miastem powiatowym położone na wyżynie na lewym brzegu Słuczy, oddalonym od Kowla o 143 km i liczącym 6 tys. mieszkańców. W Sarnach przecinały się linie na osi północ-południe: z Równego do Łunińca i z Kowla do Ostek, leżących na samej granicy sowieckiej. W mieście były 3 hotele, 4 restauracje (jedna koszerna) i 2 kawiarnie. Dzięki tartakom i hucie szkła miasto szybko się rozwinęło po wojnie polsko-sowieckiej – jeszcze w 1914 r. Sarny były tylko i wyłącznie dużą wsią (2 tys. mieszkańców).

Dodaj komentarz