Oto Dywizja piętnasta.
Oto Bydgoskie są Lwy —
Junaki pięknego miasta
Nad brzegiem szumiącej Brdy.
Kochają ich tu ludziska.
Serce oddali im swe
I każdy dłonie im ściska
I każdy uśmiech im śle.
Gdy idą ulicą miasta
To ziemia pod stopą drży —
Oto Dywizja piętnasta.
Oto Bydgoskie są lwy.

Nie zginie polska ziemica,
Gdy takich żołnierzy ma:
Od słońca bronzowe lica,
W źrenicach junactwo gra
Krok twardy, żelazne ramię
Jak miechy zadęcie płuc.
Piekielne wrota się złamie
Gdy każe kochany Wódz.
Gdy idą ulicą miasta
To ziemia pod stopą drży
Oto Dywizja piętnasta,
Oto Bydgoskie są lwy!

Od czasu gdy z polskiej ziemi
Ustąpił niemiecki gad
Nad ogniskami naszemi
Stróżują piętnaście lat.
Nieraz pytamy czy sen to
Że polski żołnierz jest tu
Więc dziś, gdy święci swe święto,
Swe serce okażmy mu.
Niech każdy mąż i niewiasta
Sławi junaków z nad Brdy —
Oto Dywizja piętnasta
Oto Bydgoskie są lwy!

Henryk Zbierzchowski.