Antoni Bartkowiak urodził się 25 kwietnia 1897 r. w Nockowie, pow. śremski, w rodzinie Stanisława i Antoniny z domu Olejniczak.
W chwili wybuchu Powstania wielkopolskiego znajdował się w składzie pilotów niemieckich 13 Flieger Ersatze Abteilung w Bydgoszczy. 13 stycznia 1919 r. w drugiej, udanej próbie ucieczki po przeleceniu linii frontu oraz rozpoznaniu w rejonie Gniezna oddziałów powstańczych wylądował uprowadzonym samolotem typu Albatros na polu i poprosił o przyjęcie do powstania wraz z własnym samolotem. Następnie latał w składzie 4 Eskadry Wielkopolskiej. Od 29 kwietnia 1920 r. brał udział w walkach na froncie na Ukrainie. Przydzielony do 15-tej eskadry myśliwskiej, szczególnie odznaczył się w obronie Lwowa przed konnicą Budiennego oraz w akcji kawalerii płk. Rómmla pod Zamościem. Zginął śmiercią lotnika w czasie oblotu samolotu w Warszawie w 1922 r., pochowany na cmentarzu na Powązkach.

Więcej także Andrzej Bartkowiak (biogram)

11 listopada 1918 roku w Olkuszu zawiązał się ochotniczy V Batalion Strzelców Olkuskich im. płk. Francesco Nullo, na którego czele stanął por. Bogdan Ferencowicz. 8 stycznia 1919 r. już pod dowództwem kpt. T. Mazurkiewicza batalion wyjechał na odsiecz Lwowa. Na froncie przeciwukraińskim walczył pod Gródkiem Jagiellońskim, Kiernicami, Lubieniem Wielkim i Czerlanami.
5 maja 1919 r. włączony w skład 9 Pułku Piechoty Legionów jako jego III Batalion.

Kolejno dowódcą drużyny, kierownikiem kancelarii batalionu, szefem kompanii i dowódcą plutonu w tym batalionie był późniejszy mjr (gen. bryg.) Konrad Krajewski – we wrześniu 1939 r. dowódca I batalionu 95 pułku piechoty