W każdym z pułków piechoty była etatowa orkiestra. Najstarszy podoficer zawodowy pełnił obowiązki tambour-majora. Każdy członek orkiestry powinien umieć grać na conajmniej dwóch instrumentach.

Orkiestra Pułku Piechoty (typ I):
1 oficer kapelmistrz,
12 podoficerów zawodowych,
1 szeregowy (ordynansa),
24 elewów (chłopców w wieku 12-21 lat).

Orkiestra Pułku Piechoty (typ II):
pułki reprezentacyjne (np 36 pp Legii Akademickiej), etat zdwojony:
2 oficerów,
2 ordynansów,
74 muzyków.

Źródło: ’Piechota’ (Zeszyt 7, 1972, str. 3-9)
(Dz. Rozk. Nr 26/1920, poz. 604 i Dz. Rozk. Nr 4/1929 poz. 37)

Zestaw i strój instrumentów
Pikulina – C
Flet x2 – C
Klarnet x3 – Es
Kornet – Es
Kornet x2 – B
Alt x3 – Es
Waltornia x4 Es
Trąba x4 Es
Tenor x3 – B
Baryton – B
Puzon – alt
Puzon x2 – tenor
Bas (helikon lub tuba) – Es
Bas – Es
Wielki bęben
Werbel
Talerze (czynele)

Ewentualnie – saksofon sopran i alt
Fanfary (Es) przeważnie cztery, w wielu orkiestrach grali nadetatowi trębacze z pocztów dowódców kompanii.

Ponadto niektóre orkiestry miały cymbałki z dzwonkami, saksofony i kobzy ((pułki podhalanskie). W latach 30. XX w. utarł się zwyczaj, że każda orkiestra miała conajmniej 4 fanfarzystów i 4 doboszów (prócz normalnego werblisty), którzy maszerowli w pierwszych dwóch czwórkach lub pierwszej ósemce.

(zał. Nr. 2 do Dz. Rozk. Nr 2/1922, poz. 425)

Szyki.
Czwórki lub ósemki.
Kolejność: tambour-major; (fanfarzysci, dobosze); klarnety, pikuliny, flety; kornety, trąby, puzony, waltornie, barytony, basy; talerze, werbel i duży bęben wieziony na malutkiej biedce ciągnionej przez kucyka lub dużego psa.