3 listopada 1918 r. władzę w Bukowinie przejęła Bukowińska Delegacja Ukraińskiej Rady Narodowej. Tego samego dnia z Bukowiny odmaszerowały do Lwowa oddziały Ukraińskich Strzelców Siczowych, które były tam jedyną siłą militarną.

5 listopada 1918 r. z rumuńskiego samolotu wojskowego rozrzucono nad Czerniowcami ulotki z odezwą dowódcy rumuńskiej 8 Dywizji Piechoty, o zajęciu Bukowiny przez Rumunię w celu zapobieżenia anarchii i zaprowadzenia porządku.
11 listopada 1918 r. oddziały rumuńskie zajęły Bukowinę, rozbrajając 200-osobowy oddział ukraińskiej samoobrony. 12 listopada powstała Rada Narodowa. Jej przewodniczącym został Dionisie Bejan, a od 28 listopada 1918 r. Iancu Flondor. 31 grudnia 1918 r. Rada Narodowa Bukowiny podjęła decyzję o przyłączeniu się do Rumunii.
Po upadku imperium Habsburgów, na mocy traktatu z Saint-Germain-en-Laye z 10 września 1919 r. Bukowina stała się częścią Rumunii.