Armia łotewska w końcu 1919 r. liczyła 70 tys. żołnierzy i posiadała 54 działa, 271 ckm i 321 rkm. Naczelnym Dowódcą armii łotewskiej w 1920 r. był Karlis Ulmanis, zaś Szefem Sztabu Generalnego był generał Petris Radzinš. Organizacja armii łotewskiej przedstawiała się następująco:

1. Kurlandzka Dywizja Piechoty
1. Libawski Pułk Piechoty
2. Venstspilski Pułk Piechoty
Łatgalski Partyzancki Pułk

2. Dywizja Piechoty
4. Wolmarski Pułk Piechoty
5.
6.

3. Łatgalska Dywizja Piechoty
7. Siguldski Pułk Piechoty
8. Dyneburski Pułk Piechoty
Łatgalski Szwadron
Łatgalski Pułk Artylerii
Łatgalska Kompania Inżynieryjna

Znaczna część tych sił walczyła na froncie wewnętrznym z działającą na terenie Łotwy partyzantką bolszewicką.

13 marca 1920 r. przekształcono Bałtycką Landeswehrę w:
13. Pułk Piechoty i włączono w skład stacjonującej w Łatgalii 3. DP