W marcu 1920 r. z dywizji oddano 49 pp do nowopowstającej 18 Dywizji Piechoty (został połączony z 65 pułkiem piechoty). W lipcu 1920 r. dywizja podczas walk odwrotowych nad Niemnem poniosła wysokie straty.

Na początku sierpnia 1920 r. dokonano reorganizacji, nadeszły uzupełnienia, zmieniono wielu dowódców. Na przykład do 46 pułku piechoty wcielono około 700 dezerterów rozmaitych broni i służb z całej armii, baon wartowniczy (ochotniczy warszawski) oraz kompanie marszowe baonów saperskich. W krytycznym momencie 13 VIII 1920 r., załamał się I/46 pp, który pociągnął za sobą cały pułk.
Obsada dowódcza dywizji przedstawiała się następująco:

dowódca 11 Dywizji Piechoty – płk Bolesław Jaźwiński
dowódca XXI Brygady Piechoty – płk Bronisław Wędzingolski
dowódca 46 pułku strzelców kresowych – płk Bronisław Krzywobłocki
dowódca 47 pułku strzelców kresowych – ppłk Józef Szczepan
dowódca 48 pułku strzelców kresowych – płk Kazimierz Łukoski
dowódca XXII Brygady Piechoty – brygada nie istniała

18 sierpnia 1920 r. przesunięto 11 Dywizję Piechoty do odwodów 1 Armii