Hassan Konopacki urodził się 25 lutego 1879 roku w Mińsku w tatarskiej, muzułmańskiej, rodzinie szlacheckiej. W roku 1897 ukończył Szkołę Artyleryjską im. Konstantego w Petersburgu. W 1904 roku służąc w carskim wojsku w stopniu podporucznika został wysłany na Daleki Wschód do Obwodu Zabajkalskiego. W latach 1904-1905 brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej, za którą został odznaczony orderami św. Anny i św. Stanisława.
W 1906 przeniesiony do Nerczyńska. W 1909 awansowany do stopnia kapitana. Z Nereczyńska przeniesiono go do Błagowieszczeńska, gdzie sformował 2 baterię 10 Syberyjskiej Brygady Artylerii Polowej, którą później dowodził. W roku 1912 przeniesiono go do Chabarowska, a z tamtąd na własną prośbę przeniósł się do Kaługi. W 1914 mianowano go dowódcą 5 baterii 57 Brygady Artylerii Polowej, a następnie dowódcą 1 pułku tejże Brygady.
Od 10 listopada 1916 był dowódcą 6 baterii 69 Brygady Artylerii Polowej Frontu Zachodniego. W tym czasie awansował do stopnia podpułkownika, a następnie pułkownika (1917). Z powodu porażenia gazami został wysłany do Mińska na punkt ewakuacyjny.

Za udział w I wojnie światowej odznaczony orderem św. Stanisława drugiego stopnia, św. Anny drugiego stopnia i św. Włodzimierza czwartego stopnia.
Po powrocie do Mińska Hassan Konopacki rozpoczął działalność w białoruskim ruchu narodowym. Gdy w połowie 1919 roku Mińsk zajęły wojska polskie wyodrębnił się polonofilski odłam w białoruskim ruchu narodowym. Należał do niego pułkownik Konopacki. Działacze skłonni do współpracy z Polską podjęli starania o utworzenie białoruskiego wojska.
14 sierpnia 1919 r. Białoruska Centralna Rada Wileńszczyzny i Grodzieńszczyzny skierowała do Józefa Piłsudskiego prośbę o powołanie wojska.. Przy taj Radzie działała także Białoruska Komisja Wojskowa (BKW), w skład której wszedł H. Konopacki, początkowo jako kierownik wydziału wojskowego, później- komisji organizacyjnej.. Konopacki był również członkiem delegacji, która nalegała na Piłsudskiego by wyraził zgodę na utworzenie białoruskich oddziałów wojskowych. 22 października 1919 roku Józef Piłsudski wydał na ręce tej delegacji dekret w którym zatwierdzał BKW i wyrażał zgodę na utworzenie wojska, pod dowództwem Hassana Konopackiego..
Dzięki rozmowom z polskimi władzami prowadzonymi min. przez Konopackiego otworzono w Warszawie 9-miesięczne kursy w Szkole Podchorążych i 3-miesięczne w Szkole Podoficerskiej w Ostrowi dla Białorusinów..
Po wycofaniu się Polaków latem 1920 roku BKW przeniosła się do Łodzi, a w maju 1921 białoruskie oddziały rozwiązano. Pułkownik Konopacki już wcześniej (kwiecień 1920) zrezygnował ze stanowiska dowódcy.
W 1921 roku po podpisaniu pokoju w Rydze pułkownik przebywał w Wilnie. Nie zaprzestał działalności w białoruskim ruchu narodowym. Działał min. w Białoruskim Zgromadzeniu Obywatelskim (sekretarz) i Tymczasowej Białoruskiej Radzie (z-ca przewodniczącego). TBR skupiała zwolenników współpracy z państwem polskim.
Po przewrocie majowym Konopacki wraz z innymi działaczami powołał do życia Klub Inteligencji Białoruskiej. Pułkownik znalazł się we władzach Klubu i zajął się działalnością publicystyczną pisząc artykuły do gazet wydawanych przez Klub. Od 27 listopada 1927 do 2 kwietnia 1928 był kierownikiem redakcji gazety ” Bjeloruski Radny”. Podczas kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu w 1928 roku Konopacki był przewodniczącym Centralnego Ogólno-Białoruskiego Ludowego Komitetu Wyborczego. Komitet skupiał organizacje białoruskie o charakterze polonofilskim. Wystawiono kandydatów w Lidzie i Nowogródku, lecz bez powodzenia.
W czasie okupacji niemieckiej rodzina Konopackich przebywała w Wilnie.
W 1946 roku wraz z żoną Heleną i dziećmi, Tamarą i Maciejem, w ramach „repatriacji”, pułkownik osiedlił się w Bydgoszczy przy ulicy Mazowieckiej. Zmarł 11 maja 1953 roku. Pochowany został na cmentarzu komunalnym przy ulicy Kcyńskiej.