Major 62 p. p. Demkow Jan obecnie w P. K. U. Kowel, przeniesiony zostaje z dn. 31 lipca w stan nieczynny.

Dziennik Bydgoski (R. 21) 1927, nr 149 (3 lipca 1927 r.), s. 7

Przeniesienie. Komendant rejonowy W. F. i P. W. w Toruniu p. ppłk. Aleksander Stawarz przeniesiony został do Kowla na stanowisko zastępcy dowódcy 50 p. p.

Dziennik Bydgoski (R. 23) 1929, nr 199 (30 sierpnia 1929 r.), s. 7

1936 X. Województwo pomorskie. Urząd Wojewódzki. Wojewoda Raczkiewicz Władysław Wicewojewoda Szczepański Zygmunt Starostwa. a) Starostwa powiatowe. 1. brodnickie – Galusiński Mieczysław 2. chełmińskie – Biały Bronisław 3. chojnickie – Lipski Tadeusz 4. działdowskie – Horwath Władysław 5. grudziądzkie – Klotz Aleksander 6. kartuskie – Czarnocki Jerzy 7. kościerskie – Turowski Marian 8. lubawskie – Kowalski Alojzy (p.o.) 9. morskie – Potocki Antoni 10. sępoleńskie – Ornass Jan 11. starogardzkie – Cichowski Andrzej, dr 12. świeckie – Cwinarowicz Jan (p.o.) 13. tczewskie – Muchniewski Zygmunt 14. toruńskie – Bruniewski Tadeusz 15. tucholskie – Hryniewski Jerzy 16. wąbrzeskie – Kalkstein Zygmunt b) Starostwa grodzkie. 17. grudziądzkie – p.o. starosta powiatowy 18. toruńskie – p.o. starosta powiatowy 19. Komisariat Rządu w Gdyni – Sokół Franciszek c) Starostwa powiatowe w 1936 r. w woj. poznańskim 1. bydgoskie – Suski Julian 6. inowrocławskie – Wilczek Romuald 18. szubińskie – Dąbrowski Józef 26. wyrzyskie – Muzyczka Ludwik d) Starostwa grodzkie w 1936 r. w woj. poznańskim 28. bydgoskie – p.o. starosta powiatowy 31. inowrocławskie – p.o. starosta powiatowy

Starosta powiatowy wyrzyski

… maj 1929 … marzec 1932 … – Ignacy Wuyek

do 15 kwietnia 1935 r. – p.o. ref. Kazimierz Weese

15 kwietnia 1935 r. (data objęcia) Ludwik Muzyczka (dotychczasowy starosta pow. dzisneńskiego w Głębokiem)

po objęciu wyjechał na 2-tygodniowy urlop, w zastępstwie obowiązki pełnił p. Weese

Continue reading →

Istniała w latach 1934–1954.

Gmina wiejska Wtelno została utworzona 1 sierpnia 1934 r. na mocy Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych Mariana Zyndram-Kościałkowskiego z dnia 21 lipca 1934 r. o podziale powiatu bydgoskiego w województwie poznańskiem na gminy wiejskie.

Continue reading →

P. S. 10-50 z 22 VII 1930 r. „Organizacja – Piechota na stopie pokojowej”.

Piechota składa się na stopie pokojowej z:
1) pułków piechoty (strzelców podhalańskich),
2) baonów strzelców,
3) baonów manewrowych,
4) pułków czołgów, oraz
5) szkół piechoty.

Continue reading →

Obecnie (1926 r.)	Poprzednio po polsku	Poprzednio po niemiecku
Bartodzieje Małe	Bartodzieje Małe	Klein-Bartelsee
Bartodzieje Wielkie	Bartodzieje Wielkie	Gross-Bartelsee
Biedaszkowo	Biedaczkowo	Müllershof
Bielawy	Bielawki	Bleichfelde
Bielice Nowe	Bielice	Neu-Beelitz
Czersko Polskie	Ściersko	Brahnau
Czyżkówko	Czyżkówko	Jägershof
Fordonek	Brdyujście	Deutsch-Fordon
Jachcice	Jachcice	Jagdschutz
Kapuściska Dolne	Siernieczek	Karlsdorf
Kapuściska Małe	Kapuściska Małe	Hohenholm
Kapuściska Wielkie	Zimne Wody	Schönhagen
Rupienica	Rupienica	Schöndorf
Skrzetusko	Szretery	Schrottersdorf
Szwederowo	Szwederowo	Schwedenhöhe
Wilczak	Miedzyń	Schleusendorf
Wilczak Mały	Okole	Schleusenau
Wilczak Wielki	Wilczak	Prinzenthal

W walce Polski z bolszewikami Dubno ma piękną kartę. W forcie Zahorce stacjonował major Matczyński z bataljonem piechoty i dwoma armatami w chwili, gdy armja konna Budionnego przerwała front polski i gwałtownym ruchem posuwała się w głąb kraju. Dopiero za Dubnem napotkała ona niespodziewany opór małego fortu. Próżno bolszewicy przypuszczali szturm po szturmie, bohaterski major wytrzymał napór od 7 do 13 lipca, aż grupa generała Krajowskiego nadciągnęła ze wschodu i uwolniła oblężonych. W ciągu tygodnia fort Zahorce był ośrodkiem walk 18 dywizji o Dubno. Wreszcie dywizja musiała się cofnąć z nadzieją powrotu nazajutrz. Pozostawiła więc w forcie załogę pod dowództwem maj. Matczyńskiego. Plany te nie ziściły się. Napierana ze wszech stron, dywizja odchodziła coraz dalej wzdłuż linji kolejowej z Dubna do Lwowa. Gdy zatrzymano się w Radziwiłłowie, jasnem się stało, że powrót pod Dubno jest niemożliwy. W sztabie dywizji rozmyślano właśnie nad tragicznym losem fortu Zahorce, kiedy drzwi otworzyły się i stanął w nich maj. Matczyński. Radość była wielka. Okazało się, że zaraz po odejściu dywizji rozpoczęli bolszewicy natarcie na fort. Otoczono go ze wszystkich stron i przez 5 godzin prażono ogniem huraganowym. Załoga nie mogła odpowiadać, gdyż nie miała ani jednego działa. O zmroku nieprzyjaciel przypuścił szturm; został on odparty. Natychmiast jednak ponowiono atak i wtargnięto do fortu. Kilkudziesięciu ludzi z maj. Matczyńskim na czele, dobrze obeznanych z terenem, zdołało w ciemnościach ześlizgnąć się po stokach fortu i ujść niewoli. Przedarli się oni między następującemi siłami i patrolami bolszewickiemi aż do Radziwiłłowa. Miasto dla upamiętnienia tej ostatniej bohaterskiej obrony Dubna nazwało jedną z ulic imieniem Majora Matczyńskiego.

Tygodnik Ilustrowany, R. 66, nr 36, s. 720 (5 września 1925 r.)

W ślad za tut. rozkazem M. S. Wojsk. 1. 1200/Z z dn. 10 grudnia 1919 r. i w uzupełnieniu par. 1 (ad 2) tegoż rozkazu Wielkopolskie Pułki Piechoty, Jazdy i Artylerji, zatrzymują w przyszłości, po otrzymaniu nowej numeracji, w nawiasach dotychczasowe swe nazwy i numery. Continue reading →