Zmiany w 50 pułku piechoty

~ admin

Major 62 p. p. Demkow Jan obecnie w P. K. U. Kowel, przeniesiony zostaje z dn. 31 lipca w stan nieczynny.

Dziennik Bydgoski (R. 21) 1927, nr 149 (3 lipca 1927 r.), s. 7

Przeniesienie. Komendant rejonowy W. F. i P. W. w Toruniu p. ppłk. Aleksander Stawarz przeniesiony został do Kowla na stanowisko zastępcy dowódcy 50 p. p.

Dziennik Bydgoski (R. 23) 1929, nr 199 (30 sierpnia 1929 r.), s. 7

Starostowie pomorscy

~ admin
1936 X. Województwo pomorskie. Urząd Wojewódzki. Wojewoda Raczkiewicz Władysław Wicewojewoda Szczepański Zygmunt Starostwa. a) Starostwa powiatowe. 1. brodnickie – Galusiński Mieczysław 2. chełmińskie – Biały Bronisław 3. chojnickie – Lipski Tadeusz 4. działdowskie – Horwath Władysław 5. grudziądzkie – Klotz Aleksander 6. kartuskie – Czarnocki Jerzy 7. kościerskie – Turowski Marian 8. lubawskie – Kowalski Alojzy (p.o.) 9. morskie – Potocki Antoni 10. sępoleńskie – Ornass Jan 11. starogardzkie – Cichowski Andrzej, dr 12. świeckie – Cwinarowicz Jan (p.o.) 13. tczewskie – Muchniewski Zygmunt 14. toruńskie – Bruniewski Tadeusz 15. tucholskie – Hryniewski Jerzy 16. wąbrzeskie – Kalkstein Zygmunt b) Starostwa grodzkie. 17. grudziądzkie – p.o. starosta powiatowy 18. toruńskie – p.o. starosta powiatowy 19. Komisariat Rządu w Gdyni – Sokół Franciszek c) Starostwa powiatowe w 1936 r. w woj. poznańskim 1. bydgoskie – Suski Julian 6. inowrocławskie – Wilczek Romuald 18. szubińskie – Dąbrowski Józef 26. wyrzyskie – Muzyczka Ludwik d) Starostwa grodzkie w 1936 r. w woj. poznańskim 28. bydgoskie – p.o. starosta powiatowy 31. inowrocławskie – p.o. starosta powiatowy

Starosta powiatowy wyrzyski

… maj 1929 … marzec 1932 … – Ignacy Wuyek

do 15 kwietnia 1935 r. – p.o. ref. Kazimierz Weese

15 kwietnia 1935 r. (data objęcia) Ludwik Muzyczka (dotychczasowy starosta pow. dzisneńskiego w Głębokiem)

po objęciu wyjechał na 2-tygodniowy urlop, w zastępstwie obowiązki pełnił p. Weese

Gmina Wtelno

~ admin

Istniała w latach 1934–1954.

Gmina wiejska Wtelno została utworzona 1 sierpnia 1934 r. na mocy Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych Mariana Zyndram-Kościałkowskiego z dnia 21 lipca 1934 r. o podziale powiatu bydgoskiego w województwie poznańskiem na gminy wiejskie.

Continue reading →

Zmiany nazw administracyjnych w Bydgoszczy w 1926 r.

~ admin
Obecnie
(1926 r.)		Poprzednio
po polsku		Poprzednio
po niemiecku
Bartodzieje MałeBartodzieje MałeKlein-Bartelsee
Bartodzieje WielkieBartodzieje WielkieGross-Bartelsee
BiedaszkowoBiedaczkowoMüllershof
BielawyBielawkiBleichfelde
Bielice NoweBieliceNeu-Beelitz
Czersko PolskieŚcierskoBrahnau
CzyżkówkoCzyżkówkoJägershof
FordonekBrdyujścieDeutsch-Fordon
JachciceJachciceJagdschutz
Kapuściska DolneSiernieczekKarlsdorf
Kapuściska MałeKapuściska MałeHohenholm
Kapuściska WielkieZimne WodySchönhagen
RupienicaRupienicaSchöndorf
SkrzetuskoSzreterySchrottersdorf
SzwederowoSzwederowoSchwedenhöhe
WilczakMiedzyńSchleusendorf
Wilczak MałyOkoleSchleusenau
Wilczak WielkiWilczakPrinzenthal

Obrona fortu Zahorce

~ admin

W walce Polski z bolszewikami Dubno ma piękną kartę. W forcie Zahorce stacjonował major Matczyński z bataljonem piechoty i dwoma armatami w chwili, gdy armja konna Budionnego przerwała front polski i gwałtownym ruchem posuwała się w głąb kraju. Dopiero za Dubnem napotkała ona niespodziewany opór małego fortu. Próżno bolszewicy przypuszczali szturm po szturmie, bohaterski major wytrzymał napór od 7 do 13 lipca, aż grupa generała Krajowskiego nadciągnęła ze wschodu i uwolniła oblężonych. W ciągu tygodnia fort Zahorce był ośrodkiem walk 18 dywizji o Dubno. Wreszcie dywizja musiała się cofnąć z nadzieją powrotu nazajutrz. Pozostawiła więc w forcie załogę pod dowództwem maj. Matczyńskiego. Plany te nie ziściły się. Napierana ze wszech stron, dywizja odchodziła coraz dalej wzdłuż linji kolejowej z Dubna do Lwowa. Gdy zatrzymano się w Radziwiłłowie, jasnem się stało, że powrót pod Dubno jest niemożliwy. W sztabie dywizji rozmyślano właśnie nad tragicznym losem fortu Zahorce, kiedy drzwi otworzyły się i stanął w nich maj. Matczyński. Radość była wielka. Okazało się, że zaraz po odejściu dywizji rozpoczęli bolszewicy natarcie na fort. Otoczono go ze wszystkich stron i przez 5 godzin prażono ogniem huraganowym. Załoga nie mogła odpowiadać, gdyż nie miała ani jednego działa. O zmroku nieprzyjaciel przypuścił szturm; został on odparty. Natychmiast jednak ponowiono atak i wtargnięto do fortu. Kilkudziesięciu ludzi z maj. Matczyńskim na czele, dobrze obeznanych z terenem, zdołało w ciemnościach ześlizgnąć się po stokach fortu i ujść niewoli. Przedarli się oni między następującemi siłami i patrolami bolszewickiemi aż do Radziwiłłowa. Miasto dla upamiętnienia tej ostatniej bohaterskiej obrony Dubna nazwało jedną z ulic imieniem Majora Matczyńskiego.

Tygodnik Ilustrowany, R. 66, nr 36, s. 720 (5 września 1925 r.)