„Ustawa o ustaleniu starszeństwa i nadaniu stopni oficerskich w Wojsku Polskiem” przewidywała następujące etaty oficerskie dla dowódców pododdziałów i jednostek WP w latach 1919-1920: Continue reading →

Etaty pokojowe według Rocznika Oficerskiego 1939
Continue reading →

Etaty pokojowe według Rocznika Oficerskiego 1939
Continue reading →

W marcu 1920 r. z dywizji oddano 49 pp do nowopowstającej 18 Dywizji Piechoty (został połączony z 65 pułkiem piechoty). W lipcu 1920 r. dywizja podczas walk odwrotowych nad Niemnem poniosła wysokie straty.
Continue reading →

Z chwilą powstania Instytutu Wojskowo-Geograficznego w 1919 r., w jego składzie utworzono dwie niezależne komórki: Wydział Kartograficzny kierowany przez ppłk Zdzisława Jaworskiego i Zakład Reprodukcyjny, pod kierownictwem mjr. Zyg­munta Tymkowa. Continue reading →

czyli jak dodawać zdjęcia

Continue reading →

W Polsce – w okresie międzywojennym – dużą wagę przywiązywano do rolniczego zagospodarowania torfowisk, szacowanych na przeszło 4 mln ha. Działania te związane były m.in. z przeludnieniem obszarów wiejskich i miały na celu wzbogacenie potencjału produkcyjnego kraju.
Continue reading →

…zecer

Od czasów Jana Gutenberga do końca XIX wieku zecerstwo polegało na układaniu pojedynczych czcionek wraz z innymi elementami graficznymi.
Continue reading →

Polemika „Czy rzeczywiście Polska w 1939 roku była tak bezbronna?”

Niniejszy artykuł popełniłem ładnych parę lat temu po przeczytaniu w internecie artykułu pod którym podpisał się Crazy Ivan (tutaj: część pierwsza i część druga). Teraz wreszcie ujrzy światło dzienne – ale myślę, że przyjdzie mi popolemizować także samemu z sobą.

Continue reading →

Przegrana w wojnie obronnej 1939 r. pociągnęła za sobą dyskusje i spory o kształt powojennego państwa i jego miejsce na mapie Europy. Głos zabierały wszystkie siły społeczne prowadzące aktywną działalność narodowowyzwoleńczą. Obóz patriotyczny zaczął się kształtować już pod koniec kampanii wrześniowej i charakteryzował się rozbiciem organizacyjnym. Szacuje się, że w okupowanym kraju działało około 200-300 organizacji konspiracyjnych, wśród których około 70 posiadało bardziej lub mniej dokładnie określony program polityczny. Najważniejsze spośród nich kontynuowały swoją przedwojenną działalność. Każdy z nurtów politycznych posiadał co najmnie dwa ośrodki co w efekcie dawało różnorodność głównych treści polskiej mysli politycznej lat wojny i okupacji. Ciągłość państwa polskiego uosabiał rząd funkcjonujący na podstawie konstytucji kwietniowej stworzony przez główne partie opozycyjne okresu sanacyjnego: Stronnictwo Ludowe, Polską Partię Socjalistyczną, Stronnictwo Pracy oraz część Stronnictwa Narodowego. Continue reading →

W ostatnich dniach grudnia 1918 roku powstał na ziemi włoskiej w La Mandria di Chivasso Pułk polski imienia Francesco Nullo, złożony z ochotników Polaków, byłych jeńców z armii austriackiej. Nazwą tą pierwsi żołnierze Pułku związali swą tradycję z okresem walk powstańczych i złożyli hołd włoskiemu pułkownikowi Francesco Nullo, który poległ w walce o wolność Polski w powstaniu styczniowym 1863 roku. Niezwłocznie po zakończeniu pierwszej fazy organizacji 18 lutego 1919 roku Pułk wyjechał do Francji, gdzie formuje się armia generała Hallera, stając się zawiązkiem dla kilku nowych pułków polskich. Jego pierwszy batalion, uzupełniony ochotnikami z Ameryki, Francji i obozów włoskich, otrzymał nazwę 8 pułku strzelców polskich imienia Francesco Nullo i wszedł w skład 3 dywizji strzelców polskich armii generała Hallera. Continue reading →

Stronnictwo Narodowe kreśliło wizje przyszłej Polski jako państwa narodowego, bezklasowego, zorganizowanego hierarchicznie na podstawie zdolności do brania na siebie obowiązku wobec narodu i odpowiedzialności za ich spełnienie. Podstawą systemu miała być demokracja „zapewniająca wszystkim obywatelom polskim pełny udział w życiu politycznym”, miała to być demokracja w służbie narodu – demokracja narodowa. Katolicyzm traktowano jako podstawowy element jednoczący naród polski, a organizacja narodu miała pokrywać się z organizacją państwa. Continue reading →

Oddziały „Błękitnej Armii” generała Józefa Hallera przybywały do kraju transportami kolejowymi poprzez Niemcy. Pomiędzy 20 kwietnia a 9 czerwca 1919 r. przybyło z Francji około 70.000 żołnierzy. Rozpoczęto proces scaleniowy z Wojskiem Polskim: szeregi Armii opuścili obcokrajowcy oraz wielu ochotników z Ameryki. Dywizje (dotychczas na etatach francuskich) zostały przeorganizowane na strukturę trzybrygadową (dwie brygady piechoty i brygada artylerii) obowiązującą w 1919 r. w Wojsku Polskim.

Continue reading →

Najbardziej znanymi obcokrajowcami walczącymi w wojnie polsko-bolszewickiej są amerykańscy piloci-ochotnicy latający w Eskadrze Bojowej im. Tadeusza Kościuszki. (Ostatnio wydana została także książka pt. „Dług honorowy” opisująca dzieje eskadry). Jednak w końcu lipca 1920 r., kiedy to oddziały bolszewickie zbliżały się do Wisły szef sztabu, gen. Tadeusz Jordan Rozwadowski zgodził się także na werbunek obcokrajowców w szeregi Wojska Polskiego.

Continue reading →